Loslaten

Ik ben niet zo'n ster in loslaten.
Regelmatig zei een vriendin tegen me, als ik voor de zoveelste keer mijn hart bij haar uitstortte: 'je moet het loslaten en je moet leren om dingen te relativeren'.

Vooral in de liefde was loslaten bij mij nogal 'een ding'. Zoals verliefd zijn en niet weten of het wederzijds is. Iets wat we volgens mij allemaal wel eens, of meerdere keren, hebben meegemaakt.

Jaren geleden hoorde ik deze tekst:
'If you love something, set it free.
If it comes back, it's yours.
If it doens't, it never was'.
Bij het lezen, raakte ik er door geraakt want hieruit sprak voor mij zo'n waarheid.
De praktische uitvoering ervan was alleen wat lastig. Zodra ik begon met het set-it-free-gedeelte, klonk er een stemmetje in mijn hoofd dat zei: 'Ik kan hem best loslaten hoor. Zeker als ik weet dat hij dan later helemaal hoteldebotel naar me toekomt. En het moet natuurlijk niet te lang duren voor dat gebeurt. Wat dacht je van vandaag nog?'.

En dan was er het effeuiller la marguerite. Dat betekent 'margriet ontbladeren'. Je pakt een margrietje en je plukt er een blaadje af en zegt: ''hij houdt van me'. Dan trek je er nog eentje af en je zegt: 'hij houdt niet van me'. Dat blijf je herhalen en zo pluk je blaadje voor blaadje alle blaadjes van het margrietje af en het laatste blaadje geeft je het verlossende antwoord.... En als de uitkomst niet bevredigend is, begin je natuurlijk gewoon opnieuw.

Het kan zo lastig zijn, iets loslaten dat op dat moment zo belangrijk voor je is en wat zo'n impact op je heeft. Of het nu een verliefdheid is of als je ruzie hebt of als je het idee hebt dat iemand je iets heeft aangedaan dat heel onrechtvaardig is of als er iets anders is gebeurd dat je heel erg heeft geraakt. Je kunt er uren over blijven piekeren en de situatie blijven analyseren. Misschien lig je er wakker van. En misschien kun je er over blijven praten en repeteer je in je hoofd precies wat je kunt, of had kunnen, zeggen.

Als het zo belangrijk voor je is, als het je zo bezighoudt, moet het dan eigenlijk wel losgelaten worden of weggedrukt worden? Mijn antwoord is: 'Nee '.

Ik zie het namelijk zo:
Datgene wat je zo raakt, roept bepaalde gevoelens bij je op. Als je naar die gevoelens gaat kijken, kun je zien dat je gevoelens samenhangen met een behoefte die niet of juist wel is vervuld. Of misschien gaat het om meer dan één behoefte. Een heel simpel voorbeeld hiervan is een hongergevoel dat is ontstaan door een niet ingevulde behoefte aan voedsel. Een ander voorbeeld is verdriet door een verlangen aan verbinding. Verdriet en verlangen zijn de gevoelens en de niet vervulde behoefte is verbinding. En als de behoefte aan verbinding wel vervuld is, zou het gevoel dat je dan krijgt bijvoorbeeld blijheid kunnen zijn.

Iedereen verlangt naar erkenning en acceptatie van wat belangrijk voor je is. Erkenning en acceptatie van jezelf en door jezelf en daarnaast misschien ook wel door anderen.

Wat gebeurt er als je je gevoelens en behoeftes met alle macht probeert weg te drukken? Omdat het misschien akelig voelt en weerstand oproept of omdat het simpelweg op dat moment niet praktisch is om het te ervaren. Of misschien heb je er een duidelijke mening over en vind je het bijvoorbeeld stom van jezelf dat je deze gevoelens en behoeftes hebt. Wat gebeurt er dan met de erkenning en acceptatie van jezelf?

We zijn al snel geneigd om onszelf te verliezen in twee tegengestelde uitersten.
Het ene uiterste is dat we compleet in ons gevoel opgaan. In het voorbeeld van de verliefdheid waarvan onzeker is of je gevoelens beantwoord worden, zou je uren kunnen lopen dagdromen, zwijmelen, fantaseren en jezelf er helemaal in kunnen verliezen.
Het andere uiterste is dat we krampachtig proberen afleiding te zoeken door bijvoorbeeld een avond flink doorzakken in de kroeg, een volgepropte agenda, urenlang facebooken, urenlang overwerken. Het heeft er dan de schijn van dat we het losgelaten hebben.

Beide uitersten richten zich niet op wat er daadwerkelijk in ons speelt en wat echt belangrijk is, wordt zo niet erkend.

Loslaten is voor mij niet iets wat je actief doet, iets wat je kunt forceren. Er is een andere manier om er naar te kijken. Een andere manier om hier mee om te gaan. Hierover de volgende keer meer.

Wordt vervolgd....

Mirjam
La Loba coaching & mediation